Art

Co ja widzę to projekt społeczny z Charkowa wspierający dzieci na Ukrainie, który ma pokazać ludziom w Polsce wojnę za wschodnią granicą, przez pryzmat twórczości. To w słowach, sercach i sztuce, a nie w przekazach medialnych, zostają najprawdziwsze ślady dramatycznych wydarzeń. Charków jest jednym z najbardziej zniszczonych miast Ukrainy przez rosyjską agresję militarną. Nieustannie bombardowany przez rosyjskie rakiety próbuje egzystować. Mimo tej tragedii szkoła artystyczna Studio Aza Nizi Maza nadal działa, a dzieci wciąż tworzą. Prace prezentowane na wystawie powstały w pierwszych miesiącach wojny, w metrze, które było schronieniem dla dzieci i jednym z najbezpieczniejszych miejsc w mieście.

Studio Aza Nizi Maza powstało w Charkowie w 2012 r. Od początku celem szkoły było uczenie dzieci i dorosłych krytycznego myślenia, swobodnego wyrażania myśli oraz poszerzania granic wyobraźni. To właśnie w atmosferze twórczej wolności i owocnych dyskusji powstają wartościowe obrazy, postacie i fabuły, a uczniowie doskonalą swoje umiejętności techniczne i artystyczne. Studio jest miejscem intensywnych procesów – zarówno tworzenia dzieł sztuki, jak i wymiany intelektualnej i emocjonalnej.

Studio znajduje się w piwnicy budynku mieszkalnego w centrum Charkowa, w pierwszych dniach schronienie znalazło tam kilkadziesiąt osób. Z tej intencji narodził się pierwszy wojenny projekt – artystyczne zajęcia z dziećmi, które kryły się na stacjach metra. W ramach projektu stworzyły kilkanaście monumentalnych prac, które próbowały zrozumieć doświadczenie wojny i były poświęcone prawdziwym bohaterom współczesności – żołnierzom, matkom z dziećmi, pracownikom medycznym i wolontariuszom. Te prace (o wysokości 3,5 metra) umieszczono na kolumnach na stacji „Muzeum Historii”, gdzie znajdują się do dziś. Równolegle z tym projektem wznowiono wykłady online dla dzieci, które wojna rozrzuciła po całym świecie.

KURATORKA WYSTAWY

Olga Lanova – ur. w 1985 r. w Kijowie (Ukraina). Absolwentka studiów w zakresie projektowania wnętrz (Kijów). Od 8 lat wraz z rodziną mieszka w Wrocławiu. Inicjuje i angażuje się w inicjatywy wspierające rodaków. Koordynowała wystawę Azovstal – Miejsce mojej śmierci, miejsce mojego życia w Browarze Mieszczańskim we Wrocławiu (Festiwal Podwodny Wrocław, 2022) oraz w Galerii Centrum Diagnostyczno-Terapeutycznego Medicus w Lubinie, gdzie we współpracy z Galerią Sztuki w Legnicy odbyła się też aukcja dzieł sztuki na rzecz Ukrainy. Wystawa poświęcona była obrońcom Mariupola, przedstawiała fotografie obrońców Azovstalu okiem Dmytro Kozackiego, wykonane tuż przed kapitulacją. Współorganizowała Festiwal Etno Show, Concordia Design, Wrocław oraz Kraków Etno Show, 2022. Zajmuje się projektowaniem animacji (motion design), gier komputerowych i stron internetowych.