Art

Maja Kleszcz przez prasę i krytyków określana jako jedna z najlepszych polskich wokalistek, od lat udowadnia, że nie jest to ocena przesadzona. Czy to na estradzie, czy komponując i grając na deskach teatralnych, zawsze przyciąga charyzmą i unikalnym głosem. Karierę zawodową zaczynała w wieku 14 lat w Kapeli ze Wsi Warszawa, zdobywając nagrody (min. BBC Radio, 3 Fryderyki), występując w ponad 30 krajach świata. Po odejściu z Kapeli, od 2010 wraz z Wojciechem Krzakiem tworzy projekt incarNations, eksplorujący świat retro-brzmień z pogranicza jazzu i bluesa. Specjalnie dla niej teksty tworzy Bogdan Loebl znany wcześniej z legendarnej już twórczości grupy Breakout. I również ta aktywność została dostrzeżona przez publiczność i krytykę (nominacje do nagród Trójki, TVP Kultura czy Fryderyków). Oprócz specyfiki estradowej, z powodzeniem zajmuje się również komponowaniem muzyki teatralnej (nagrody min: Festiwal Gombrowiczowski; Festiwal Teatralny "Boska Komedia") oraz filmowej. Obdarzona talentem aktorskim, gra również w spektaklach min. Teatr Narodowy w Warszawie czy Teatr Polski we Wrocławiu. Za całokształt pracy teatralnej w 2019 roku otrzymała Nagrodę Kapituły im. A. Bardiniego i Dyplom Mistrzowski.

Jej głos nie pozostawia obojętnym, wywołuje najgłębsze emocje i pozwala uwierzyć, że nawet dziś możliwa jest bezkompromisowa wiara w sztukę.

13 nagranych płyt, 20 realizacji teatralnych, setki koncertów i wiele nagród to jej najlepsza wizytówka.


Maja Kleszcz w interpretacjach piosenek Agnieszki Osieckiej to wydarzenie niezwykłe. Określana przez prasę polską Amy Winehouse czy Ellą Fitzgerald, z właściwym sobie podejściem retro, interpretuje największe przeboje będące kamieniami milowymi polskiej piosenki min. "Niech żyje bal", "Uciekaj moje serce", "Na całych jeziorach" czy "Nim stanie dzień".
Album nagrany w akustycznym kwintecie - fortepian, kontrabas, perkusja, gitara, trąbka - (Kita, Traczyk, Zemler, Krzak, Idzikowski) przywraca pamięć dawnej muzycznej elegancji. Utwory Agnieszki Osieckiej w stylistyce starego jazzu czy bluesa... po prostu de luxe.